شب زده

قدحی خورده اگر ساقی و پیمانه شکست
میر میخانه بگو ازچه به شب دام گسست
خورده حسرت به رهی لیلی ومجنون رها
قافله آمد و حسرت به دل از خانه نشست
شانه می کرد اگر! زلف پریشان چو غروب 
سرخ چون آمد ودل را ز غم شانه شکست
دوختم چشم به راه و نشدم خواب به ماه
برکه ی درد فروریخت به لب نامه گسست
نشنیدم که به شهر جرم شود عشق شراب
خورده ایم و به نفس باور بتخانه شکست
میدهد هر گذرم مژده، که این جام تراست
گفته ام ساقی خونین جگرم! خانه نشست
برف می آمد و پنهان شده ام حسرت خاک
عشق پروانه بگو ازچه به شب دام گسست
/سجاد نعلبندی @۴دی۹۹