گمشده

چو گم شدم براین دیار،بهانه نیست باورم
قلم نوشت و این غبار، روانه نیست آخرم
به وسعت نبودنت! هوای غضه ام شکست
شبی که بودو این فگار بهانه نیست آخرم
سبب نشد که آفتاب ز سوز گریه ام فزود
شکست و ماه این تبار روانه نیست آخرم
دلم گرفت و آسمان! به ابر تار دل نشست
به چکه بود و این بهار !بهانه نیست آخرم
مرا به تازیان زده سکوت و موج قطره ها
طلب نمود و این نگار ! روانه نیست آخرم
مزار من به دشت دور ! نگاه بی نشانه شد
به خواب بود واین غبار بهانه نیست آخرم
حریم آتشم کجاست که آشیان کند به شب
به لب فزود و این فگار روانه نیست آخرم.
/سجاد نعلبندی @۱۸مرداد ۹۶ چشم نرگس...