مستانه

اشکی فشان و چشم را کاشانه دیوانه کن
ابری بکش این عشق را،ویرانه مستانه کن
دستی طلب دارد سبو از جام سرخ آتشین
ساقی بریز این باده را ، پیمانه مستانه کن
زلف پریشان دیده ای در گوشه میخانه ای
این فتنه خواهد درد را،دیوانه مستانه کن
خواهی بیا در خرمنم آتش بزن باخنده ای
طرحی بریز و دشت را، ویرانه مستانه کن
دل می رود تا این افق !نیلی شود از ابتدا
خورشید سازد مست را، پیمانه مستانه کن
خشکید چشمم از فراق! در ناله هجران تو
گامی گذار و چشم را ، کاشانه مستانه کن.
/سجاد نعلبندی @۱۷مرداد ۹۶ چشم نرگس...